pandemia. Na COVID-19 chorują też zwierzęta domowe. Zarażają się od swoich właścicieli. Dowodzą tego najnowsze badania przeprowadzone w Holandii i Kanadzie. Wciąż jednak nie ma dowodów na to, że zakażenie odbywa się w odwrotną stronę. Więc nie ma obaw - koty i psy nie zarażają ludzi koronawirusem.
Do korzyści płynących z posiadania kota nie trzeba nikogo przekonywać. Ludzie posiadający kota rzadziej chorują na depresję, przejawiają mniejsze skłonności do zawałów, a kocie mruczenie rozładowuje stres. Niestety koty mogą być również nosicielami groźnych dla człowieka chorób. Jakie choroby od kota są najpopularniejsze? W jaki sposób może dojść do zakażenia? Odpowiedzi na te i inne pytania poznasz w naszym artykule. Nie wszystkie kocie choroby są niebezpieczne dla człowieka. Niestety jednak są takie choroby przenoszone przez koty, które mogą być groźne dla ludzi – tak zwane zoonozy, czyli choroby odzwierzęce. Należą do nich zakaźne lub pasożytnicze choroby zwierząt, bądź przez zwierzęta tylko roznoszone, przenoszące się na człowieka poprzez kontakt bezpośredni lub kontakt z odchodami. Na szczęście większość zoonoz, którymi można zarazić się od kota, występuje sporadycznie, a kluczowe w ich zapobieganiu jest zwyczajne zachowanie zasad higieny oraz profilaktyka zdrowia kota. Choroby od kota – lista: 1. Choroba kociego pazura Choroba kociego pazura jest spowodowana przez bakterie Bartonella henseale, które są przenoszone przez pchły. U kota nie występują żadne objawy zakażenia, a bakterie przenikają do organizmu człowieka najczęściej na skutek podrapania przez kota-nosiciela (najczęściej młodego kota). Na początku w miejscu zadrapania pojawia się grudka zapalna czy miejscowe zaczerwienienie, a po upływie ok 2 tygodni może dojść do powiększenia węzłów chłonnych. Cechą charakterystyczną jest ich bolesność oraz są one łatwo przesuwalne względem skóry. Z czasem może dojść do zaropienia zajętego węzła oraz może pojawić się gorączka, bóle głowy, zmęczenie oraz nudności czy wymioty. W przypadku cięższego przebiegu choroby bądź obniżonej odporności chorego konieczna jest antybiotykoterapia. Aby ograniczyć możliwość zakażenia choroby od kota należy dbać o profilaktykę przeciwpchelną kotów oraz unikać zadrapań przez koty (zwłaszcza te dzikie). Jeśli dojdzie do zadrapania, należy uszkodzoną powierzchnię skóry zdezynfekować wodą utlenioną. 2. Bąblowica Bąblowica to niebezpieczna choroba pasożytnicza wywołana przez larwalną postać tasiemca bąblowcowego. Bąblowice mogą przenosić koty, ale najczęściej postacie dojrzałe tych tasiemców bytują w organizmach mięsożernych zwierząt leśnych, głównie lisów. Jaja pasożyta są wydalane z kałem do środowiska, a do zarażenia człowieka dochodzi drogą pokarmową poprzez połknięcie jaj tasiemca obecnych na sierści kota lub w odchodach kota. W przewodzie pokarmowym człowieka z połkniętych jaj wykluwają się larwy, które osiedlają się w narządach wewnętrznych, głównie w wątrobie i płucach, gdzie tworzą wypełnione płynem wielojamowe pęcherze. Stwarzają one ryzyko pęknięcia i krwotoku wewnętrznego oraz konieczność chirurgicznego usunięcia zainfekowanego narządu. Większość przypadków bąblowicy przebiega bezobjawowo, a sama choroba rozwija się bardzo długo. Na szczęście bąblowica w naszym kraju jest chorobą rzadką. Mimo to należy zawsze myć owoce i grzyby przyniesione z lasu, myć ręce po kontakcie z kotem czy jego kuwetą oraz regularnie odrobaczać kota. 3. Toksokaroza Toksokaroza to choroba pasożytnicza wywołana przez glistę kocią (Toxocara cati), którą zarazić się można poprzez spożycie zanieczyszczonej jajami pasożyta żywności bądź wody bądź – w przypadku dzieci – poprzez wkładanie do ust brudnych rąk. Prawdopodobne jest również zarażenie się dziecka jajami glisty podczas zabawy w piaskownicy (do której mogą mieć dostęp koty wolnożyjące). Dojrzałe pasożyty bytują w przewodzie pokarmowym zarażonych zwierząt (głównie kociąt), a wydalone z ich organizmów z kałem jaja po około trzech tygodniach spędzonych w środowisku zewnętrznym stają się inwazyjne, czyli zawierają larwę w stadium zdolnym do zarażenia. Małe larwy są bardzo lepkie, przez co z łatwością przyczepiają się do futra kota i mogą być przez kota roznoszone po podłodze, kuwecie, ale także na ręce opiekuna. Po połknięciu larwy dojrzewają w organizmie człowieka, a następnie umiejscawiają się w różnych narządach wewnętrznych – płucach, wątrobie, mózgu, a nawet oku – gdzie mogą żyć nawet kilka lat. Najczęściej zakażenie powoduje: gorączkę, ból brzucha, ból głowy, kaszel, bóle mięśniowe i stawowe. Zdiagnozowanie toksokarozy jest trudne, a o zarażeniu świadczy jedynie obecność swoistych przeciwciał w surowicy krwi. Leczenie jest trudne i długotrwałe, u pacjentów z objawami klinicznymi i potwierdzonym zarażeniem stosuje się leki przeciwpasożytnicze. Jak można zapobiec zakażeniu? Ważne jest regularne odrobaczania kotów oraz dbanie o higienę rąk – częste ich mycie przed jedzeniem i po kontakcie ze zwierzętami. Bardzo ważne jest pilnowanie dzieci, by pamiętały o myciu rąk po każdym powrocie z piaskownicy czy placu zabaw. 4. Wścieklizna Powszechnie uważa się, że ze zwierząt domowych tylko psy mogą zapadać na wściekliznę, co nie jest prawdą. Jeśli kot miał kontakt z wirusem, a nie został zaszczepiony również może być dla nas zagrożeniem. Do zakażenia dochodzi przez pogryzienie przez wściekłego kota. Koty nie są co prawda rezerwuarem tego wirusa, ale mogą go przenieść na człowieka, jeśli zostaną pogryzione przez dzikie zwierzę, np. lisa czy kunę. Dlatego potencjalnym zagrożeniem mogą być koty wychodzące i wolno żyjące. Należy pamiętać, że jest to bardzo groźna i śmiertelna choroba, dlatego po pogryzieniu przez dzikie zwierzę należy niezwłocznie udać się do lekarza. Do objawów wścieklizny należą: bóle głowy, gorączka, złe samopoczucie, pieczenie rany lub zaburzenia czucia w miejscu ugryzienia. Następnie mogą pojawić się symptomy zapalenia mózgu, czyli zaburzenia świadomości takie jak: omamy, nadpobudliwość, zaburzenia rytmu snu. Czasami występują też napady drgawek, duszności czy porażenie kończyn. Aby uniknąć zarażenia należy regularnie szczepić psy (w Polsce psy objęte są ustawowym obowiązkiem szczepienia przeciw wściekliźnie) oraz zalecane jest szczepienie kotów wychodzących. Unikajmy również kontaktu z dzikimi zwierzętami. 5. Chlamydioza Chlamydioza to bakteryjna choroba wywołana przez Chlamydophila felis, najczęściej dotykająca młode koty poniżej pierwszego roku życia. U kotów bakteria ta wywołuje przewlekłe zapalenie spojówek. Objawia się obfitym, surowiczym wysiękiem z worka spojówkowego, obrzękiem spojówek i mrużeniem oczu. Leczenie chorego kota polega na zastosowaniu kropli do oczu z antybiotykiem, ogólnej antybiotykoterapii oraz podając wspomagająco preparaty pobudzające odporność. Człowiek może zarazić się poprzez kontakt z wydzieliną z worka spojówkowego chorego kota. U mężczyzn objawia się nieprawidłową wydzieliną z cewki moczowej. U kobiet wśród dolegliwości wymienia się ból w podbrzuszu, uczucie pieczenia podczas oddawania moczu oraz upławy. Na szczęście bakteria wywołująca chorobę u kotów rzadko przenosi się na ludzi. Na wszelki wypadek należy zachować higienę rąk przy kontakcie z chorym kotem. W celu zapobiegania chorobie u kotów stosuje się szczepienia ochronne. 6. Grzybica Grzybice to najczęstsze choroby skóry u kota. Niestety grzybice są bardzo zaraźliwe zarówno dla ludzi jak i innych zwierząt, a ich leczenie jest dosyć uciążliwe. Grzybicę wywołują najczęściej dermatofity – pasożytnicze mikroskopijne grzyby, które żywią się substancjami zawartymi w komórkach skóry zwierzęcia. Najpowszechniejszy grzybem z tej grupy jest Microsporum canis. Najczęściej dotyka on młode, stare lub długowłose koty. Człowiek może zarazić się poprzez kontakt bezpośredni, ale również przebywając w zakażonym środowisku. Do objawów choroby występujących u kota należą przerzedzenie sierści i miejscowe wyłysienia, może wystąpić również lekki łupież. Głównym objawem choroby u człowieka są złuszczające zmiany, którym towarzyszy niewielka utrata włosów oraz pieczenie i świąd. Leczenie jest długotrwałe i najczęstszym rodzajem leczenia jest leczenie miejscowe – maści przeciwgrzybicze, szampony, ale również leki doustne. Aby nie dopuścić do przeniesienia choroby od kota na człowieka czy innego pupila, należy często sprzątać mieszkanie, prać pościel i kocie legowiska, koce w wysokiej temperaturze, a przede wszystkim często myć ręce (zawsze po zabawie z kotem). Jeśli nasz domowy kot często zażywa spacerów i ma kontakt z dzikimi kotami, warto go profilaktycznie zaszczepić. 7. Świerzb Świerzb jest wywoływany przez świerzbowca drążącego, należącego do rodziny roztoczy. Pasożytuje on na powierzchni skóry i żywi się jej komórkami. Może występować w dwóch postaciach świerzb uszny oraz skórny: świerzb uszny – pasożyt przebywa w przewodzie słuchowym kota. Chore zwierzę zaczyna mocno potrząsać głową, drapać się i staje się nerwowe. Z uszu wydziela się mazista, brunatna wydzielina lub suche, ciemne twory powstałe z naskórka przewodu słuchowego oraz odchodów pasożyta, świerzb skórny – rozprzestrzenia się na ciele kota. Początkowo świerzbowce żyją na zewnętrznej części małżowiny usznej kota, szyi, karku, łapkach i pyszczku. Stopniowo przechodzą na brzuch, a następnie w kierunku odbytu. Świerzb skórny można rozpoznać u kota, gdy zobaczymy łyse placki skóry, pozbawione sierści. Oba rodzaje świerzbowca są dosyć pospolitą kocią przypadłością. Najczęściej występują u kotów żyjących na wolności, szczególnie u zwierząt niedożywionych i brudnych. Na szczęście świerzbowiec bardzo rzadko przenosi się na ludzi, gdyż człowiek nie jest jego żywicielem ostatecznym. Do zakażenia może dojść w wyjątkowych sytuacjach np. przy obniżonej odporności (dzieci lub osoby w podeszłym wieku albo ludzie chorzy np. na białaczkę, AIDS, albo po przeszczepach narządów). Nie wywołuje to jednak żadnych groźnych skutków – lekkie zaczerwienienie i swędzenie ustępuje samoistnie w ciągu kilku dni. Aby uniknąć zakażenia, należy obserwować furto kota (czy nie ma pierwszych objawów łysienia), a także często myć ręce i prać w wysokiej temperaturze ubrania/bieliznę/pościel. 8. Toksoplazmoza Toksoplazmoza jest chorobą wywoływaną przez pierwotniaka Toxoplasma gondii, który namnaża się w nabłonku jelit kotów. Następnie jest wydalany z kałem w postaci oocyst, które są niezwykle odporne na działanie warunków atmosferycznych i mogą przetrwać w środowisku wiele miesięcy. Oocysty po kilku dniach (1-5dni) w środowisku zewnętrznym stają się inwazyjne, a zdolność do zarażenia zachowują przez ponad rok. Oznacza to, że świeży kał chorego kota nie jest groźny. Co więcej, koty sieją oocysty tylko przy pierwszym zarażeniu toksoplazmozą – a więc kot seropozytywny (taki, który miał wcześniej kontakt z pierwotniakiem i wytworzył przeciwciała) jest właściwie bezpiecznym towarzyszem ciężarnej kobiety. Jeżeli kot jest seronegatywny (testy laboratoryjne wskazują, że nie był zarażony), jest jedynym kotem w domu, nie wychodzi na dwór i nie ma możliwości polowania na chore ptaki czy gryzonie, a ty nie karmisz go surowym mięsem – nie ma możliwości, że zarazisz się od niego toksoplazmozą. W Europie, wbrew powszechnie panującym opiniom, domowe koty stanowią małe zagrożenie zakażenia toksoplazmozą. Niebezpieczeństwo mogą stanowić koty karmione surowym mięsem, wolno żyjące i wychodzące z domu. Człowiek najczęściej zaraża się Toxoplazmozą drogą pokarmową, przez spożycie zakażonej wody, surowego lub niedogotowanego mięsa czy nieumytych owoców i warzyw. U osób ze sprawnym systemem odpornościowym choroba przebiega zazwyczaj bezobjawowo. Niestety pasożyt ma zdolność przenikania przez łożysko i dlatego wzbudza tyle obaw i niepokoju wśród kobiet w ciąży. Zarażenie płodu w łonie matki może powodować zaburzenia neurologiczne czy upośledzenie umysłowe u noworodka. Jednakże dzieje się tak tylko w przypadku kobiet, które nie miały wcześniej kontaktu z pierwotniakiem i nie wykształciły w ten sposób odporności (badania w kierunku obecności przeciwciał na toksoplazmozę zalecane są wszystkim kobietom w ciąży). Chcąc ograniczyć ryzyko zakażenia należy unikać spożywania surowego mięsa, zawsze dokładnie myć owoce i warzywa, oraz dbać o higienę rąk po kontakcie z kotami czy czyszczeniu kuwety. Częsta zmiana żwirku i dezynfekcja kuwety skutecznie chronią przez zarażeniem, a dla zwiększenia bezpieczeństwa można powierzyć obowiązek sprzątania kociej toalety innemu domownikowi. 9. Giardioza Giardioza jest wywoływana przez pospolicie występujący na całym świecie wiciowiec Giardia lamblia. Pasożyt ten bytuje w jelicie cienkim kota i może być przyczyną biegunek, ale zazwyczaj nie daje objawów. Do zakażenia dochodzi drogą pokarmową po zjedzeniu cysty znajdującej się np. w wodzie, glebie czy pożywieniu zanieczyszczonym odchodami chorych zwierząt. Koty najczęściej zarażają się, przechodząc przez skażoną glebę i zlizując ją z łap lub pijąc skażoną wodę. Rozpoznanie Giardiozy u kotów polega na znalezieniu cyst w kale lub wykonaniu szybkich testów identyfikujących antygen w kale lub wymazie z prostnicy. Leczenie polega na podawaniu przez kilka dni preparatów przeciwpasożytniczych. Zwierzęta leczone z powodu giardiozy powinny być regularnie kąpane. Torbiele są zrzucane w kale i mogą pozostać na ciele zwierzęcia. Należy natychmiast zebrać i odpowiednio usunąć kał. Osoby mające kontakt z zarażonymi zwierzętami powinny dokładnie umyć ręce. Chociaż człowiek może zarazić się giardiozą od kota, najczęściej do zachorowania dochodzi po wypiciu skażonej wody. Po wykryciu giardiozy u kota warto zbadać wszystkich członków rodziny, bo nie wiadomo kto jest źródłem zakażenia, za giardią mogą zarazić się wszyscy domownicy: psy, koty oraz ludzie. Jakie choroby przenoszą koty – podsumowanie Mamy nadzieję, że po przeczytaniu tego artykułu wiesz jakie choroby przenoszą koty i które choroby od kota mogą być niebezpieczne dla człowieka. Większość z nich określa się mianem “choroby brudnych rąk”, co oznacza, że chcąc uniknąć zakażenia, wystarczy przestrzegać podstawowych zasad higieny. Aby ograniczyć przeniesienie choroby od kota na człowieka warto dbać również o profilaktykę przeciwpchelną u kotów, a także odkażanie miejsca, w którym przebywały zapchlone zwierzęta. Należy również regularnie czyścić kuwetę kota, dbać o jego higienę osobistą oraz zawsze myć ręce po zabawie z kotem. Przeczytaj również: Sterylizacja kotki, kastracja kota…wszystko, co musisz o tym wiedzieć Zaropiałe oczy u kota. Jaki jest ich powód i czym je przemywać? Biegunka u kota. Przyczyny i leczenie rozwolnienia u kota
gorączka, powiększone węzły chłonne, ból głowy, zapalenie gardła, ból mięśni, wysypka, powiększenie wątroby, i powiększenie śledziony. Czasami mogą się również pojawić objawy ze strony przewodu pokarmowego jak ból brzucha, wymioty i biegunka, co wynika z zajęcia przez Toxoplasma gondii krezkowych węzłów chłonnych.
[quote name='kolka_wet'] Pies i Ty zarazicie sie od kota, natomiast każdy inny chory gatunek nie jest źrodłem zarażenia. Zarazicie sie od kota, który wydala cysty, nie od każdego kota. Zarazicie sie też mięsem, roślinami zakazonymi cystami, jesli będziecie miec kontakt z siejacym kotem i np nie umyjecie rąk do jedzenia albo pocałujecie jego słodki pyszczek - koty myjąc się roznoszą po całej sierści ewentualne zarazki czy pasożyty. Kot jest najważniejszym siewca toksoplazmozy, bo wydalane przez niego oocysty są bardzo odporne na warunki zewnętrzne i długo przezywają w środowisku. Dodatkowo źródłem zakażenia jest mięso zawierające pierwotniaka, ale mięso surowe lub niedogotowane, bo obrobka cieplna i zamrażanie łatwo zabija pasożyta.[/quote] Hmmm... Powiem tak: Mnie uczono ( że głównym żródłem zarażenia jest spozywanie surowego bądź niedogotowanego mięsa. Ponoć jest to przyczyna zakażeń w 90% przypadków (dane szacunkowe -nie wiem, na podstawie jakich badań. Tak nam podawali i nie miałam podstaw, by nie wierzyć). Pozostałe przypadki (zakażeń od kota) to głównie dzieci bawiące się w piaskownicy (dzikie koty sie tam załatwiają, a dzieci biora zabawki do ust). Zdarzają sie też (baaardzo rzadko) przypadki zarażenia przez spojówki (kobieta gotuje obiad i pociera ręka oko podczas krojenia surowego mięsa). Kobieta ciężarna może mieć spokojnie w domu kota. Powinna mu sprzatać (albo lepiej niech zagoni do tego męża :eviltong: ) w kuwecie nie rzadziej niż co 24 godziny, bo do czasu 24godz nie dochodzi jeszcze do sporulacji i oocysty jeszcze nie są dojrzałe (nie zdolne do zakażenia), nawet jeśli są obecne w kale. Generalnie koty zazwyczaj wydalają oocysty przez 2 tygodnie życia, kiedy sa jeszcze młode. Potem juz nie zarażają. Badania: Można zbadac kał kota - czy sa w nim oocysty - ale nie odróżnimy, jesli będą tam inne kokcydia (nie zaszkodzi jednak wyleczyc kota i z tego). Kobieta może zbadać sobie poziom przeciwciał (IF lub ELISA). Jeśli stwierdzimy obecnośc przeciwciał IgM, znaczy, że do zakażenia doszło niedawno i może to byc groźne dla płodu (jeśli kobieta zakaziła sie w ciąży). Jeśli badamy obecnośc IgG, powinny być wykonane dwa badania w odstępie miesiąca. Jeśli miano przeciwciał wyraźnie rośnie, to do zakażenia doszło stosunkowo niedawno. Jeśli utrzymuje sie na stałym poziomie, to kobieta mogła zarazić się nawet i kilkanaście lat temu - Dziecku nic nie grozi.
Zwierzęta chroni się przed koronawirusem tak samo, jak ludzi. Jeśli nikt z domowników nie ma objawów choroby, nie trzeba podchodzić do psa czy kota z większą ostrożnością. Jeśli ktoś w rodzinie zachoruje, należy odizolować zwierzę od tej osoby i przekazać opiekę nad nim innemu domownikowi.
Zaktualizowano Korona-kryzys odbija się na naszym życiu w rozmaitych jego aspektach. Zachowujemy odstęp od innych ludzi, unikamy zgrupowań, nie podajemy sobie rąk i zwracamy jeszcze większą uwagę na higienę. Koronawirus może dotknąć każdego z nas i choć wydaje się nie być groźniejszy od przeciętnej grypy, musimy chronić przede wszystkim ludzi starszych i tych o osłabionym systemie odpornościowym. Ale na co w czasach koronawirusa muszą zwrócić uwagę właściciele psów? Czy nasze pupile to potencjalne zagrożenie, a może same są grupą ryzyka? Nasz poradnik informuje Cię o najnowszych wynikach badań i rozwoju koronowej sytuacji. 1. Czy mogę zarazić mojego psa Covidem-19 lub on mnie? Zdaniem naukowców psy teoretycznie mogą zarazić się koronawirusem od właścicieli. Zarażenie w drugą stronę jest bardzo mało prawdopodobne. Potwierdza to projekt naukowców z północnych Włoch, którzy przebadali 540 psów, przede wszystkim z okolic Lombardii – regionu jednego z najmocniej dotkniętych epidemią Covid-19. Zwierzęta pochodziły częściowo z domów, których mieszkańcy przechodzili koronawirusa. Analiza wykazała obecność przeciwciał koronawirusa u 3,4 procent psów. Oznacza to, że przeszły one wcześniej infekcję wywołaną Sars-CoV-2. U żadnego z przebadanych zwierząt nie wykryto aktywnego wirusa. Testy trwały od marca do maja 2020 roku. Zarażenie psa wirusem przez osobę chora na Covid-19 nie jest zatem wykluczone. Aczkolwiek według aktualnych informacji psy nie odgrywają żadnej roli w rozprzestrzenianiu infekcji. Nie ma tez żadnych poszlak wskazujących na to, że zwierzęta są w stanie zainfekować ludzi. 2. Czy pies zarażony wirusem może umrzeć? Eksperci są w tym punkcie zgodni: Samo zakażenie psa koronawirusem niekoniecznie oznacza, że wirus namnaża się w drogach oddechowych zwierzęcia i że jest przez nie roznoszony. Zdaniem dyrektora Instytutu Friedricha-Loefflera w Greifswaldzie, Thomasa Mettenleitera, nie ma dowodów na to, że infekcja Covid-19 może okazać się śmiertelna dla zwierzęcia. W USA odnotowano co prawda śmierć psa, u którego wcześniej wykryto koronawirusa, ale zwierzę chorowało na nowotwór. Naukowcy na całym świecie są przekonani o niewielkiej podatności psów na Covid-19. Powinieneś podjąć wszelkie starania, aby nie zarazić się wirusem. Według aktualnego stanu wiedzy koronawirus przenosi się głównie z człowieka na człowieka. Do infekcji dochodzi bezpośrednio drogą kropelkową lub pośrednio przez skażone powierzchnie lub przedmiotyU psów istnieje inny rodzaj rodzaj koronawirusów, tzw. psi koronawirus CCoV. Dotyka on przede wszystkim szczenięta oraz osobniki o słabym układzie odpornościowym. Dla Ciebie jako właściciela psa ten typ wirusa jest zupełnie niegroźny. 3. Co zrobić z psem, jeśli obejmie mnie domowa kwarantanna? Wielu właścicieli psów najbardziej boi się domowej kwarantanny, wtedy wszak w żadnym wypadku nie wolno Ci wychodzić z domu. Spacer z psem możliwy jest tylko wtedy, jeśli mieszkasz w domu z ogrodem i wyprowadzasz zwierzę na terenie swojej posesji, nie wchodząc w kontakt z innymi osobami. Jeśli własnego ogrodu nie masz, musisz przygotować scenariusz awaryjny. Zrób listę osób, które mogłyby Ci pomów w opiece nad psem. Upewnij się, czy mogłyby wychodzić z psem na spacer czy też przejąć nad nim całkowitą opiekę biorąc go podczas Twojej kwarantanny do siebie. Najlepiej, jeśli znajdziesz dwie lub trzy osoby, które mogłyby Cię zastąpić w potrzebie. Jeśli Twój pies będzie przez innych tylko wyprowadzany na spacer, ale na czas kwarantanny zostanie z Tobą w domu, musisz koniecznie zwrócić uwagę na higienę smyczy i obroży. Tymczasowy opiekun psa nie powinien się do niego przytulać, a zakładanie obroży i przekazywanie smyczy z rąk do rąk powinno odbywać się tylko w jednorazowych rękawiczkach. Ponadto przy oddawaniu i odbieraniu czworonoga musisz zachować bezpieczny odstęp. Petsitter może psa odebrać z ogrodu, jeśli takowy jest, lub z klatki schodowej, podczas gdy Ty znajdujesz się w innym pomieszczeniu. Najlepiej, jeśli opiekun zatrzyma smycz i obrożę u siebie, abyś Ty wcale nie musiał ich dotykać. W ten sposób ochronisz go przed możliwą pośrednią infekcją CoVid-19. Jeśli nie ma w Twoim otoczeniu osób, które zajmą się Twoim psem na czas kwarantanny, poszukaj w internecie. W mediach społecznościowych tworzą się teraz całe grupy osób chętnych do pomocy przy wyprowadzaniu pupila na spacer. Jeśli nie masz także nikogo, kto mógłby podczas domowej kwarantanny zrobić dla Ciebie zakupy, odpowiednio wcześnie zrób zapasy niezbędnych produktów, które wystarczą na dwa tygodnie. Unikaj zbędnego chomikowania wielkich ilości artykułów. W każdej chwili możesz kupić karmę także online. Pamiętaj o zaopatrzeniu się w leki, w przypadku, jeśli Twój pies jakieś zażywa. Sprawdź karmę Josera i zadbaj o zdrowie swojego pupila 4. Co stanie się z psem, jeśli trafię do szpitala? Jeśli w Twoim otoczeniu zupełnie brakuje kogokolwiek, kto mógłby przejąć opiekę nad Twoim psem, obowiązek ten spada na gminę – tak brzmią wytyczne Głównego Inspektoratu Weterynarii (GIW). Inspekcja weterynaryjna z reguły radzi opiekunom zwierząt, którzy z powodu choroby trafia do szpitala, aby rozważyli oddanie psa do hotelu dla zwierząt lub innego miejsca mogącego zapewnić bezpieczną nad nim opiekę. Zalecana jest takze możliwość poszukania informacji w Internecie w społecznościowych grupach wsparcia."Osoby, które nie mogą skorzystać z powyższych rozwiązań, powinny skontaktować się z właściwym dla miejsca pobytu urzędem gminy" - podaje Inspekcja art. 163 Konstytucji RP „organy samorządu terytorialnego powinny zaangażować się w tym zakresie we wsparcie dla osób objętych kwarantanną lub chorych.” 5. Czy mogę iść na spacer z psem po wprowadzeniu nowych zasad bezpieczeństwa? Według informacji na stronach polskiego rządu wyprowadzanie psa na spacer nigdy nie było zabronione – również w trakcie lockdownu. Możliwość wychodzenia z psem dotyczy rzecz jasna wyłącznie osób, które nie są na obowiązkowej kwarantannie. Według informacji na stronach polskiego rządu wyprowadzanie psa na spacer jest dozwolone. 6. Czy mogę iść do weterynarza, jeśli mój pies zachoruje? Jeśli jesteś objęty domową kwarantanną lub masz podejrzenie, że zostałeś zarażony koronawirusem, nie wolno Ci opuszczać domu i jechać do weterynarza. Zwiększyłoby to ryzyko zakażenia innych osób. Rutynowe badania, jak kontrola zębów czy szczepienia psa, powienieś przełożyć na czas późniejszy. W przypadku zagrożenia zdrowia lub życia Twojego psa poproś o pomoc znajomych lub przyjaciół, aby zawieźli psa do lekarza. Jeśli Twój pies na czas kwarantanny mieszka z osobą, która się nim zajmuje, nie zapomnij o przekazaniu jej książeczki szczepień. 7. Czym mogę zająć psa w domu? Dwutygodniowa domowa kwarantanna może się dłużyć w nieskończoność. Przygotowaliśmy kilka porad, jak możesz zajać psa domu. Istnieje bardzo wiele możliwości interakcji z czworonogiem, aby ani Tobie ani jemu nie było nudno. Krótkie jednostki treningowe z pewnością zapewnią Wam urozmaicenie. Możesz wykorzystać wolny czas, aby trenować wszystkie już znane psu komendy. O regularnych powtórkach wszak często na co dzień zapominamy. ‘Siad’, ‘leż’, ‘zostań’ czy ‘daj łapę’ – większość zwykłych ćwiczeń możesz wykonywać z psem również w czterech ścianach. Zajęciem przez psy najbardziej ulubionym jest szukania i węszenie. To dodatkowo wzmaga koncentrację czworonoga. Możesz regularny posiłek Twojego psa ukryć w innym miejscu i wyłożyć do niego trasę z psich ciasteczek. Za każdym razem zwiększaj poziom trudności. Puść wodze fantazji i sprawdź, jak czuły jest nos Twojego pupila. Z pustego kartonu możesz zbudować ‘skrzynkę węszyciela’. Do tego celu napełnij karton zwykłym gazetowym papierem i ukryj tam psie przysmaki. Jego zadaniem będzie ich znalezienie. Pomyśl, czy Twój pies nie mógłby Ci pomóc w porządkach. Jeśli nauczysz go aportowania (lub już to umie), będzie przynosił Ci różne przedmioty. Komenda ‘przynieś’ świetnie nadaje się do ćwiczenia również w domu. Oprócz piłek, pluszowych zwierzątek czy dummy, pies mógłby aportować również papcie, szmaty do podłogi i inne przedmioty. Pamiętaj o tym, aby rozdawane podczas treningu przysmaki wliczyć w dzienną dawkę karmy – inaczej Twoja kwarantanna może skończyć się dla psa nadwagą. Pies pomaga w sprzątaniu. 8. Psi koronawirus (CCoV) Infekcja psim koronawirusem CCoV to wysoce zaraźliwa choroba psów, która atakuje układ żołądkowo-jelitowy. Schorzenie to jest rozpowszechnione na całym świecie i dotyka tylko i wyłącznie psy. Nierzadko CcoV ma bardzo łagodny przebieg. Jeśli jednak wystąpi w połączeniu z parwowirozą lub pojawi się u psów ze słabym układem odpornościowym, może mieć przebieg bardzo ciężki. Najbardziej zagrożone są czworonogi w wieku szczenięcym. Psi koronawirus może się przenieść z odchodów zakażonego nim psa na Twojego pupila. Do typowych objawów u dorosłych osobników należą wymioty i biegunka. U szczeniaków po ciężkim rozwolnieniu często dochodzi do odwodnienia. Zapalenia jelita cienkiego, które czasem w wyniku infekcji się pojawiają, mogą doprowadzić do śmierci zarażonego szczeniaka. Psi koronawirus (CCoV) różni się od grasującego teraz COVID-19 i nie stanowi dla właścicieli psów żadnego ryzyka.
Choroba ryb, która mozna sie zarazic autor: Steven Pro (tlumaczenie Ireny i Krzysztofa Tryców) Przedstawione tu informacje sluza tylko celom edukacyjnym. Jesli sadzisz, ze zaraziles sie Mycobacterium marinum, powinienes skorzystac z fachowej pomocy medycznej. Tylko twój lekarz potrafi prawidlowo zdiagnozowac te chorobe i zalecic stosowna
Czy fiv można zarazić się od kota? W trakcie swojej praktyki jako lekarz weterynarii, niejednokrotnie spotykam się z chorobami zakaźnymi u zwierząt domowych. Często, gdy podczas wykonywania diagnostyki pada określenie „choroba zakaźna”, pierwszym pytaniem właściciela jest – czy można się tą chorobą zarazić od kota? Czy jest ona dla człowieka groźna? Czy jest niebezpieczna dla dzieci? Dziś chciałabym wyjaśnić, czym jest koci HIV. Co to jest FIV u kota?W jaki sposób dochodzi do zarażania wirusem FIV?FIV u kota objawyKoci AIDS diagnostykaLeczenie Wirusa Nabytego Niedoboru Immunologicznego KotówJak możesz uchronić swoje zwierzę przed wirusem FIV?Co zrobić, kiedy u Twojego kociaka zdiagnozowany FIV? Co to jest FIV u kota? FIV, ponieważ taki jest prawidłowy skrót kociej choroby, to Wirus Nabytego Niedoboru Immunologicznego (odporności) Kotów (ang. feline immunodeficiency virus). Jest to wirus, który wywołuje u kotów domowych niedobór odporności, który określany jest jako „zespół niedoboru odporności”, a potocznie zwany jest kocim AIDS. Przebiegiem i sposobem zarażania przypomina ludzką odmianę tej choroby. Po raz pierwszy opisano go w 1986 roku, w Kalifornii, gdzie stwierdzono w jednym z domów w miejscowości Petaluma dużą grupę kotów, wolnych od FeLV (kociej białaczki), u których stwierdzano objawy bardzo obniżonej odporności o takim samym przebiegu choroby. Ostatecznie wyizolowano nowy typ wirusa, który okazał się właśnie odpowiedzialny za występowanie FIV. W jaki sposób dochodzi do zarażania wirusem FIV? Kot może zarazić się fiv? ” src=”https://cowsierscipiszczy. Pl/wp-content/uploads/2016/04/jak-kot-moze-zarazic-fiv. Jpg” alt=”jak kot może zarazić się fiv? ” width=”1200″ height=”800″ data-wp-pid=”2159″ /> jak kot może zarazić się fiv? Wirus obecny jest w: kociej ślinie, krwi, mleku, nasieniu, innych płynach ustrojowych. Najczęściej jednak dochodzi do infekcji w trakcie walk i pogryzień wzajemnych przez koty wolno żyjące i wychodzące. FIV u kota objawy Jakie są objawy fiv? Po kontakcie z wirusem możemy wyróżnić kilka etapów, najczęściej mówimy o pięciu kolejnych fazach rozwoju choroby. Faza 1 – jest to okres od momentu kontaktu z wirusem do około 6-9 tygodni. W tym czasie stwierdza się bardzo dużą ilość wirusa we krwi, organizm reaguje zatem jak na każdą infekcję wirusową. Często stwierdza się gorączkę, apatię, mogą występować zaburzenia żołądkowo – jelitowe. W trakcie badania zwierzęcia możemy wyczuwać powiększone węzły chłonne, nasunięte trzecie powieki. Jeśli organizm zwierzęcia ma wyższą odporność, właściciel może nie zaobserwować żadnych objawów klinicznych. W tym też okresie dochodzi do namnażania się wirusa w organizmie zwierzęcia. Faza 2 – jest to okres, w którym nie stwierdza się charakterystycznych zmian w organizmie zwierzęcia klinicznie. Inaczej jest to tak zwana faza bezobjawowa. Dochodzi do rozprzestrzeniania się wirusa po organizmie kota ale bez cech charakterystycznych jak w fazie 1. Może trwać kilka miesięcy lub lat. Kot staje się bezobjawowym nosicielem i siewcą wirusa. Jest potencjalnym zagrożeniem dla innych kotów. Faza 3 – na tym etapie stwierdzamy pogarszającą się kondycję zwierzęcia, obecność powiększonych węzłów chłonnych jeszcze bez wtórnych infekcji i dodatkowych objawów. Często stan kota tłumaczony jest wiekiem – staje się powolniejszy, częściej śpi, gorzej je. Ten etap może trwać kilka tygodni lub miesięcy. Faza 4 – w tym momencie zwierzęta trafiają do nas, lekarzy weterynarii najczęściej. Właścicieli niepokoją pogarszająca się kondycja skóry, zębów, często stwierdza się infekcje górnych dróg oddechowych, zapalenie dziąseł czy trudno gojące się rany na skórze. Opiekunowie zgłaszają pojawiające się często wymioty, coraz gorszy apetyt, spadek masy ciała. To w tym momencie najczęściej wykonujemy na prośbę właścicieli testy w kierunku chorób zakaźnych i właśnie w tej fazie najczęściej jest diagnozowany koci FIV. Faza 5 – do tego etapu najczęściej dochodzi u kotów wolno żyjących. Stwierdzamy wtedy bardzo duże osłabienie organizmu, niewydolność wielonarządową – nerek, wątroby, serca. U kotów domowych, jeśli właściciel wcześniej nie podjął takiej decyzji lub jeśli wtórne powikłania choroby są zagrażające życiu – jest podejmowana decyzja o eutanazji zwierzęcia. Koci AIDS diagnostyka Wykrywanie wirusa odbywa się w gabinecie weterynaryjnym za pomocą szybkich testów diagnostycznych wykorzystujących metodę ELISA (Enzyme Linked Immunosorbent Assay, czyli test immunoenzymatyczny inaczej nazywany immunoenzymosorpcyjnym). Jest to jeden z najpowszechniej stosowanych testów w badaniach naukowych oraz diagnostycznych. Służy do wykrywania określonych białek w badanym materiale z użyciem przeciwciał i określonych enzymów. Test FIV należy wykonywać u zwierząt powyżej 6 miesiąca życia, kiedy obecność przeciwciał matczynych nie jest już stwierdzana. Już po 10 minutach mamy odpowiedź, czy w organizmie zwierzęcia mamy obecnego wirusa, czy jest on wolny od niego. Wystarczy tylko kropla krwi do wykonania takiego testu. Test fiv Jeśli diagnoza jest pozytywna, co oznacza, że stwierdzono obecność wirusa, a chcemy mieć 100% pewności, możemy wykonać dodatkowe badania w specjalistycznych laboratoriach. Czas oczekiwania na wynik jest do 10 dni roboczych, ale daje pewność diagnozy. Zobacz na poniższym wideo jak może wyglądać kot ze zdiagnozowanym FIV Brady, an FIV cat, loves to have eye contact Leczenie Wirusa Nabytego Niedoboru Immunologicznego Kotów Samej obecności wirusa FIV w organizmie kota nie jesteśmy w stanie zwalczyć. Możemy jedynie poprawiać odporność zwierzęcia, chronić przed wtórnymi infekcjami bakteryjnym i innymi wirusami poprzez: regularne szczepienia, odrobaczenia, leczenie pojawiających się bieżących problemów zdrowotnych od razu po ich zaobserwowaniu. Jak możesz uchronić swoje zwierzę przed wirusem FIV? W Polsce szczepionka przeciw temu wirusowi nie jest dostępna. W Stanach zjednoczonych została zarejestrowana szczepionka, która zawiera 2 podtypy wirusa, nie chroni więc w pełni przed infekcją innymi podtypami tego wirusa. Aby ograniczyć szerzenie się wirusa wśród kotów domowych i wolno żyjących, najlepiej jest sterylizować i kastrować osobniki niehodowlane aby zapobiegać walkom i pogryzieniom w stadach kotów. Co zrobić, kiedy u Twojego kociaka zdiagnozowany FIV? Co zrobić kiedy u kota stwierdzono fiv? Należy pamiętać, że wirus ten nie jest chorobotwórczy dla ludzi. Jeśli mamy wątpliwości czy nasze zwierzę mogło zostać zainfekowane, należy test powtórzyć w przeciągu 3-6 tygodni, ponieważ zdarzają się wyniki tzw. fałszywie dodatnie. Jeśli natomiast diagnoza postawiona na podstawie wyników badania klinicznego i wykonanego testu jest jednoznaczna, należy zapewnić zwierzęciu odpowiednia opiekę lekarsko – weterynaryjną celem zwalczania wtórnych infekcji, regularnej profilaktyki i odrobaczeń a także kontroli krwi. Należy uniemożliwić kontakt z osobnikami zdrowymi ze względu na możliwość infekowania innych kotów. Zwierzę powinno dostawać karmę bardzo dobrej jakości, zawierającą składniki naturalnie podnoszącą oporność – bogatą w lizynę, nienasycone kwasy tłuszczowe a jako suplementu można wprowadzić preparaty z betaglukanem. Podsumowanie Po przeczytaniu tego artykułu wiesz już jak Twój kot może zarazić się wirusem FIV i jak możesz temu zapobiec. Wyjaśniłam Ci też jakie są objawy i przebieg kociego HIV, oraz jak postępować kiedy koci AIDS zostanie już wykryty. Czy zatem zwierzę ze stwierdzonym feline immunodeficiency virus stanowi dla nas zagrożenie i powinniśmy poddać je eutanazji? Na oba pytania, na podstawie doświadczenia lekarskiego i obserwacji własnych mogę odpowiedzieć – kot, u którego stwierdzono FIV nie stanowi zagrożenia dla ludzi, gdyż nie mogą się nim zarazić poprzez kontakt z krwią czy śliną kotów. Co więcej, przy odpowiednio prowadzonej profilaktyce i zapewnieniu odpowiednich warunków żywieniowych i bytowych – może pożyć wiele lat bez wtórnych powikłań i objawów klinicznych.
Z tego wynika, że i pies może zarazić grypą. O pandemię grypy zwanej „hiszpanką”, do której doszło w latach 1918-1919, oskarżono gęsi. To od nich bowiem miał się zacząć rozwój wirusa grypy, który spowodował – jak się szacuje – śmierć nawet 50-100 mln ludzi niemal na całym świecie. Z kolei w latach 2009-2010
Zaktualizowano Rozprzestrzenianie się nowego koronawirusa niepokoi ludzi na całym świecie bardziej niż jakikolwiek inny temat. Drastycznymi metodami rządy krajów na całym świecie starają się spowolnić tempo rozwoju COVID-19. I choć koronawirus wydaje się nie być groźniejszy od przeciętnej grypy, szybkość jego rozprzestrzeniania się i śmiertelność u starszych lub ciężko chorych ludzi, wywołuje ogólny niepokój. Przyjrzyjmy się tym problemom bliżej. Co z naszymi zwierzakami? Według danych Ośrodka Badania Opinii Publicznej w naszym kraju żyje 14 milionów psów i kotów. Prawie 45% gospodarstw domowych w Polsce posiada psa, a 27% gospodarstw co najmniej jednego kota. 1. Czy mogę zarazić mojego kota Covidem-19 lub on mnie? Według najnowszych badań koty mogą zarazić się Covid-19 od swoich właścicieli. Przeniesienie wirusa ze zwierzę na człowieka jest już jednak bardzo mało prawdopodobne. Potwierdza to analiza 277 kotów, która przeprowadzili naukowcy z północnych Włoch. Zwierzęta pochodziły głównie z Lombardii, regionu mocno epidemia dotkniętego, po części z domów, których mieszkańcy byli nosicielami koronawirusa. Badanie wykazało obecność przeciwciał koronawirusowych u 3,9 procent kotów. Oznacza to, że prawie 4 procenty przebadanych zwierzaków musiało wcześniej przejść infekcję wywołaną Sars-CoV-2, przebiegającą najczęściej – podobnie jak u ludzi – zupełnie bezobjawowo. U żadnego ze zwierząt nie wykryto aktywnego wirusa. Testy przeprowadzano od marca do maja 2020 roku. Zarażenie kota wirusem przez osobę chorą na Covid-19 nie jest zatem wykluczone. Według aktualnego stanu wiedzy koty nie odgrywają jednak żadnej roli w rozprzestrzenianiu infekcji. Nie ma tez żadnych poszlak wskazujących na to, że zwierzęta są w stanie zainfekować ludzi. Według informacji niemieckiego Instytutu Friedricha Löfflera oraz zgodnie z wynikami chińskich badań możliwe jest eksperymentalne zarażenie kotów oraz fretek wirusem Covid-19. W warunkach laboratoryjnych wirus może zostać przeniesiony także z kota na kota. W ramach innego projektu badawczego po wybuchu infekcji koronawirusa testom na obecność przeciwciał poddano 102 koty (wiele z nich z Wuhan). U jedenastu osobników stwierdzono wykształcone przeciwciała, które świadczą o przebytej infekcji. Dodatkowo zarejestrowany przypadek w Nowym Jorku, gdzie u tygrysa z objawami Covid-19 faktycznie stwierdzono obecność wirusa w ciele, potwierdza wspomniane wyniki badań. Zarażony tygrys oraz inne tygrysy w dotkniętym zoo, wykazywały łagodne objawy choroby, jak np. suchy kaszel. Według aktualnych informacji nie ma jednak żadnego dowodu na to, że koty mogłyby przenosić chorobę na ludzi. Posiadanie kota nie zalicza się zatem do czynników ryzyka. Koty zapadają na zakaźne zapalenie otrzewnej, wywoływane innym rodzajem koronawirusa, który jednak nie stwarza żadnego zagrożenia dla ludzi. 2. Czy muszę mojego kota chronić teraz szczególnie? Niezależnie od koronawirusa należyta higiena w obcowaniu ze zwierzętami to najlepsza metoda ochrony przed zarazkami wszelkiego rodzaju. Często myj ręce wodą z mydłem, zwłaszcza jeśli znalazłeś się w pobliżu chorych osób oraz po kontakcie ze zwierzętami, na przykład po sprzątaniu kuwety. Higiena jest ważna. 3. Czy kot zarażony wirusem może umrzeć? Samo zakażenie kota koronawirusem nie oznacza automatycznie, że wirus rozmnaża się w drogach oddechowych zwierzęcia i że jest przez nie roznoszony. Zdaniem dyrektora Instytutu Friedricha-Loefflera w Greifswaldzie, Thomasa Mettenleitera, nie ma dowodów na to, że infekcja Covid-19 może okazać się śmiertelna dla zwierzęcia. Znane są prawda przypadki nosicielstwa koronawirusa u kotów, które są nieco bardziej podatne niż psy, a w nowojorskim zoo stwierdzono je również u tygrysów i lwów. Ale naukowcy na całym świecie są przekonani o niewielkiej podatności zwierząt domowych na Covid-19. 4. Co zrobić z kotem, jeśli zostanę objęty kwarantanną domową? Jeśli istnieje u Ciebie podejrzenie infekcji SARS-CoV-2 lub test na wirusa wypadł już jednoznacznie pozytywnie, wskazana jest kontrola wszystkich możliwych dróg jego przenoszenia. Powinieneś także ograniczyć bliższe kontakty z wszelkimi istotami żyjącymi, również ze zwierzętami. Jeśli nie masz nikogo, kto mógłby na czas domowej kwarantanny zrobić zakupy dla Ciebie i Twojego kota, odpowiednio wcześnie zrób dla Was zapasy niezbędnych produktów, które wystarczą na dwa tygodnie. Nie zapomnij o kociej karmie, żwirku i innych artykułach higienicznych oraz lekach, jeśli Twój kociak musi jakieś zażywać. Unikaj zbędnego chomikowania wielkich ilości artykułów. Nawet, jeśli Twój kot aktualnie nie jest zagrożony COVID-19, powinieneć przygotować plan na wypadek sytuacji krytycznej. Bo zarazić się koronawirusem możesz również wtedy, jeśli zachowałeś wszelkie środki ostrożności. 5. Co stanie się z kotem, jeśli trafię do szpitala? Jeśli z powodu koronawirusa musisz udać się do szpitala, a w Twoim otoczeniu nie ma nikogo, kto mógłby zająć się Twoim kotem na czas Twojej nieobecności, obowiązek ten spada na gminę – czytamy w wytycznych Głównego Inspektoratu Weterynarii (GIW). Inspekcja weterynaryjna z reguły radzi opiekunom zwierząt, którzy z powodu choroby trafią do szpitala, aby rozważyli oddanie kota do hotelu dla zwierząt lub innego miejsca mogącego zapewnić bezpieczną nad nim opiekę. Zalecana jest także możliwość poszukania informacji w Internecie w społecznościowych grupach wsparcia."Osoby, które nie mogą skorzystać z powyższych rozwiązań, powinny skontaktować się z właściwym dla miejsca pobytu urzędem gminy" - podaje Inspekcja art. 163 Konstytucji RP „organy samorządu terytorialnego powinny zaangażować się w tym zakresie we wsparcie dla osób objętych kwarantanną lub chorych.” 6. Czy mogę udać się do weterynarza, jeśli mój kot zachoruje? Wszystko zależy od tego, czy sam jesteś chory lub objęty domową kwarantanną. W tym wypadku w sytuacji krytycznej, zagrażającej zdrowiu lub życiu Twojego kota, zwróć się do lekarza weterynarii i omów alternatywne środki transportu zwierzęcia. Jeśli Twój kot podczas Twojej choroby miał mieć tylko rutynowe badania (okresową kontrolę, szczepienia itp.), poproś lekarza o przesunięcie terminu na czas, kiedy już będziesz zdrowy. Poinformuj swojego weterynarza w każdym razie, że jesteś lub byłeś chory, aby mógł podjąć odpowiednie środki ostrożności w celach uniknięcia zakażenia. Jeśli nie jesteś chory ani objęty kwarantanną, powinieneś mimo wszystko skontaktować się z weterynarzem w przypadku, gdy masz wrażenie, że Twój kot jest chory. Lekarz może zjawić się na wizycue domowej lub doradzić Ci coś przez telefon. Wybierz najlepszą karmę Josera i zadbaj o zdrowie swojego futrzaka 7. Co to jest koci koronawirus FCoV (Feline Coronavirus)? Zakaźne zapalenie otrzewnej u kotów (FIP) to choroba wirusowa, która na skutek swojej agresywności - w połączeniu z innymi komplikacjami - objawia się u kotów wysoką śmiertelnością. To schorzenie występuje częściej w gospodarstwach domowych, w których żyje kilka kotów. Jest ciężkie do rozpoznania, kontrolowania i zapobiegania i w hodowlach może doprowadzić do zdziesiątkowania populacji. Choroba o łacińskiej nazwie peritonitis infectiosa felinum przenoszona jest przez wirusy w powietrzu lub zainfekowane odchody. Wirus FCoV może zostać przeniesiony także przez człowieka, jeśli ten miał z nim kontakt (np. poprzez inne chore koty) lub dotknął zakażonych powierzchni. Objawy FIP są zróżnicowane i zależne od rodzaju szczepów wirusowych, systemu odpornościowego kota oraz zaatakowanych organów. Istnieją dwie formy tego schorzenia: postać wysiękowa (mokra), która dotyka otwory w ciele (oczy, nosy, uszy, odbyt) oraz postać bezwysiękowa (sucha) charakteryzująca się zmianami w różnych narządach. Obie formy często się mieszają i nie sposób ich jednoznacznie oddzielić. W obu przypadkach choroba odbija się na wyglądzie zewnętrznym zwierzęcia: sierść staje się matowa i tępa, a kot coraz bardziej letargiczny i depresyjny. Zakaźne zapalenie otrzewnej to skutek zarażenia kocim koronawirusem. Nie ma on nic do czynienia z aktualnie grasującym COVID-19 i jest dla ludzi zupełnie niegroźny.
Okazało się, że choruję na chlamydię trachomatis. Przeczytałam, że chlamydie mogą być przenoszone przez koty. Jestem właścicielką czterech kotów, które przebywają w domu i chciałabym zapytać czy rzeczywiście można się zarazić chlamydią od kotów i jak sprawdzić czy kot na nią choruje. Z góry dziękuję za odpowiedx i
Czym można zarazić się od kota? Powszechnie znanymi chorobami, takimi jak: grzybica czy świerzb, groźną dla kobiet w ciąży toksoplazmozą, a także bardzo trudną w leczeniu toksokarozą czy chlamydiozą, która u człowieka daje objawy rzeżączki. Są to antropozoonozy (inaczej zoonozy), czyli choroby odzwierzęce. Należą do nich zarówno zakaźne, jak i pasożytnicze choroby zwierząt, którymi może zarazić się także człowiek. Sprawdź, jakie jeszcze choroby przenoszą koty i jak uniknąć zakażenia. Lecznicze działanie psów było znane od dawna, okazuje się, że również koty mają pozytywny wpływ na zdrowie człowieka. Spis treściCZYM MOŻNA ZARAZIĆ SIĘ OD KOTA? JAKIE CHOROBY PRZENOSZĄ KOTY? Czy wiesz, że od kota można zarazić się chorobą kociego pazura, toksokarozą, świerzbem, a nawet grzybicą. Są to tzw. choroby odzwierzęce (inaczej zoonozy) - zakaźne lub pasożytnicze choroby zwierząt (bądź przez zwierzęta tylko roznoszone). U człowieka do zakażenia dochodzi zazwyczaj poprzez bezpośredni kontakt z chorym zwierzęciem lub jego odchodami. Większość z nich określa się mianem "choroby brudnych rąk", co oznacza, że aby uniknąć zakażenia, wystarczy przestrzegać podstawowych zasad higieny. Sprawdź, jakie choroby przenoszą koty i jak postępować, by zapobiec zakażeniu, zarówno u człowieka, jak i u kota. CZYM MOŻNA ZARAZIĆ SIĘ OD KOTA? JAKIE CHOROBY PRZENOSZĄ KOTY? Toksokaroza Toksokaroza (toxocarosis) to choroba pasożytnicza, która u kotów jest wywoływana przez toksokary - larwy glist kociej (Toxocara leonina). Koty są nosicielami glist, które w ich jelitach wytwarzają jaja z larwami. Kot wydala je z organizmu wraz z kałem. Do zakażenia dochodzi najczęściej poprzez kontakt z zakażoną ziemią, piaskiem, pokarmem, zwierzętami i ich odchodami. Larwy są małe i lepkie, dlatego łatwo przyczepiają się do futra kota i jego łap. Następnie kot zostawia je na podłodze, stole, a także na rękach człowieka. Po połknięciu larwy dojrzewają w organizmie człowieka, a następnie umiejscawiają się w różnych narządach wewnętrznych - płucach, wątrobie, mózgu, a nawet oku - gdzie mogą żyć nawet kilka lat. U ludzi zespół larwy wędrującej trzewnej charakteryzuje się zmianami w zachowaniu, bólami głowy, drgawkami, bólami brzucha, wysypką, gorączką, powiększeniem śledziony i powiększeniem wątroby, czasami upośledzeniem widzenia lub padaczką. Leczenie jest trudne i długotrwałe (trwa kilka miesięcy). Jak zapobiec zakażeniu? Istotne jest regularne odrobaczania kotów, częste mycie rąk przede wszystkim przed jedzeniem, po kontakcie ze zwierzętami czy po zabawie, szczególnie po wizycie w piaskownicy czy na placach zabaw. Bąblowica Bąblowica to choroba pasożytnicza, wywoływana przez tasiemca bąblowcowego. Do zakażenia dochodzi poprzez połknięcie jaj bąblowca. Źródłem tego zarażenia są odchody kota. Jaja, po dostaniu się do organizmu człowieka, przekształcają się w larwy, które potrafią rosnąć w nim przez wiele lat i osiągnąć wielkość główki kapusty. Dojrzałe larwy (bąble) bytują w wielu narządach, w wątrobie, otaczając się grubą osłonką w której znajduje się płyn. Stwarzają one poważne ryzyko pęknięcia i krwotoku wewnętrznego. Leczenie obejmuje operację, zazwyczaj usunięcie zajętego przez pasożyta narządu (np. resekcję wątroby) i terapię lekami przeciwpasożytniczymi. Aby uniknąć zakażenia, należy odrobaczać koty i często myć ręce. Jaja mogą znajdować się także na owocach leśnych lub na grzybach, ponieważ żywicielem pośrednim pasożyta są także lisy. Dlatego po powrocie z grzybobrania lub leśnej wędrówki należy dokładnie umyć grzyby i zebrane w lesie owoce. Toksoplazmoza Toksoplazmoza (toxoplasmosis) to choroba wywoływana przez pierwotniaka Toxoplasma gonidii. Wydalane z kałem kota formy przetrwalnikowe - oocysty - mogą przetrwać wiele miesięcy w niekorzystnych warunkach. Jednak mimo sporej liczby zarażonych kotów, w ich kale rzadko stwierdza się oocysty – obserwuje się to jedynie u 0,8-1% populacji. Należy pamiętać, że oocysta jest nieinwazyjna w momencie wydalania z kałem, staje się niebezpieczna dla człowieka dopiero po pewnym czasie (1-5 dni). Oznacza to, że świeży kał chorego kota nie jest groźny. Wystarczy codzienna zmiana żwirku i dezynfekcja kuwety, by uniknąć zarażenia toksoplazmozą. Co więcej, koty sieją oocysty tylko przy pierwszym zarażeniu toksoplazmozą – a więc kot seropozytywny (taki, który miał wcześniej kontakt z pierwotniakiem i wytworzył przeciwciała) jest właściwie bezpiecznym towarzyszem ciężarnej kobiety. Jeżeli kot jest seronegatywny (testy laboratoryjne wskazują, że nie był zarażony), jest jedynym kotem w domu, nie wychodzi na dwór i nie ma możliwości polowania na chore ptaki czy gryzonie, a ty nie karmisz go surowym mięsem – nie ma możliwości, że zarazisz się od niego toksoplazmozą. U zdrowego człowieka (także u dzieci) toksoplazmoza przebiega bezobjawowo. Czasami pojawiają się objawy grypopodobne lub powiększenie węzłów chłonnych. U osób z osłabioną odpornością (np. u chorych na AIDS) choroba może mieć przebieg bardzo ostrej infekcji. Toksoplazmoza groźna dla kobiet w ciąży Kobieta w ciąży lub planująca dziecko powinna unikać kontaktu z kotami. U ciężarnej kobiety, która wcześniej nie chorowała, i w związku z tym nie wytworzyła przeciwciał, po zakażeniu może dojść do ciężkich uszkodzeń płodu i powstania wad wrodzonych (np.: głuchota, upośledzenie umysłowe, ślepota), a nawet poronienia. Kobiety planujące dziecko, nie tylko te posiadające koty, powinny zbadać się w kierunku obecności przeciwciał na toksoplazmozę. Brak przeciwciał oznacza, że ciężarna powinna być pod szczególną kontrolą lekarską. SPRAWDŹ >> Co o toksoplazmozie powinna wiedzieć kobieta w ciąży lub planująca dziecko? Świerzb Świerzb wywoływany jest przez świerzbowca drążącego, pasożyta należącego do rodziny roztoczy. Świerzbowiec pasożytuje w skórze człowieka i zwierząt. Żywi się komórkami skóry i rozmnaża się na jej powierzchni, dlatego zarażony kot zaczyna łysieć, a odkryta skóra jest sucha. Świerzbowce kocie mogą potencjalnie zarazić człowieka, ale ryzyko jest niewielkie, co oczywiście nie zwalnia właścicieli od zachowania środków ostrożności i leczenia kotów domowych. Świerzbowiec może się przenieść z kota na ludzi. Jednak dochodzi do tego w rzadkich sytuacjach, np. przy obniżonej odporności (dzieci lub osoby w podeszłym wieku albo ludzie chorzy np. na białaczkę, AIDS, albo po przeszczepach narządów). Wtedy może dojść do wniknięcia świerzbowca usznego do naskórka ludzkiego, nie wywołuje to jednak żadnych groźnych skutków – lekkie zaczerwienienie i swędzenie ustępuje samoistnie w ciągu kilku dni. Aby uniknąć zakażenia, należy obserwować furto kota (czy nie ma pierwszych objawów łysienia), a także często myć ręce i prać w wysokiej temperaturze ubrania/bieliznę/pościel. Grzybica strzygąca Grzybica strzygąca ma dwie postacie: powierzchowną - charakteryzuje się występowaniem odgraniczonych, owalnych zmian na skórze głowy owłosionej, zarówno kota, jak i człowieka. Typowe są włosy odłamane i zniszczone; głęboką - występują guzy zapalne z wypływającą ropną treścią. Włosy zwykle samorzutnie wypadają. Mogą pojawiać się też objawy ogólne - gorączka czy limfocytoza. Leczenie jest długotrwałe (leki doustne, szczepionka, antyseptyczne kąpiele). Aby nie dopuścić do zakażenia, należy często sprzątać mieszkanie, prac pościel i kocie legowiska, koce w wysokiej temperaturze, a przede wszystkim często myć ręce (zawsze po zabawie z kotem). Choroba kociego pazura Choroba kociego pazura jest spowodowana przez bakterie Rochalimaea henseale, które są przenoszone przez pchły. Do zakażenia dochodzi przez ugryzienie albo zadrapanie przez kota. Często na chorobę kociego pazura chorują dzieci. Zwierzęta nie mają żadnych objawów zarażenia tą bakterią. U człowieka początkowo choroba przebiega bezobjawowo lub tylko z objawami w miejscu zranienia (miejscowe zaczerwienienie, grudka zapalna). U nielicznych pacjentów, po kilku tygodniach, może pojawić się gorączka, powiększenie węzłów chłonnych, które mogą przebiciu (wtedy dochodzi do wylania treści ropnej). Inne objawy chorobowe to: bóle głowy, pleców, podbrzusza, zmęczenie. Aby uniknąć zakażenia należy zapobiegać zapchleniu kota i unikaj sytuacji, w których kot może gryźć lub podrapać. Jeśli już dojdzie do zadrapania, jak najszybciej oczyść uszkodzoną powierzchnię skóry wodą utlenioną. Chlamydioza Chlamydioza, a konkretnie Chlamydophila psittaci typ koci, to choroba bakteryjna, która u kotów objawia się tzw. kocim katarem: zwierzę często kicha, a z jego oczu wypływa śluzowata wydzielina. choroba najczęściej atakuje młode koty, poniżej pierwszego roku życia, ze względu na niedojrzały układ odpornościowy. Podstawową drogą zakażenia jest kontakt z wydzieliną z worka spojówkowego chorego kota. U człowieka zazwyczaj objawy choroby nie pojawiają się. Bardzo rzadko występują objawy podobne do objawów rzeżączki. U mężczyzn można zauważyć nieprawidłową wydzielinę z cewki moczowej. Aby zapobiec chorobie, stosuje się u kotów coroczne szczepienia ochronne. Wścieklizna Wścieklizna ta śmiertelna choroba, która jest wywołana przez wirusa Rabies virus (RABV). Człowiek może zarazić się nią w wyniku pogryzienia przez chore zwierzę. Okres inkubacji trwa 2 miesiące, podczas których możliwe jest uodpornienie na działanie wirusa za pomocą podania antytoksyny i serii szczepionek. Jaka to choroba? Pytanie 1 z 12 Co dolega temu dziecku? Atypowe zapalenie skóry Atopowe zapalenie skóry Atypiczne zapalenie skóry
Vt6gZK. y5oq1zqyev.pages.dev/289y5oq1zqyev.pages.dev/2y5oq1zqyev.pages.dev/18y5oq1zqyev.pages.dev/267y5oq1zqyev.pages.dev/29y5oq1zqyev.pages.dev/106y5oq1zqyev.pages.dev/90y5oq1zqyev.pages.dev/28y5oq1zqyev.pages.dev/130
czy pies moze sie zarazic od kota
